De Old English Sheepdog

Hij wordt meestal Bobtail genoemd en is een oeroud Engels ras, dat voor het drijven van runderen en schapen werd gefokt. In het midden van de 19de eeuw belandde dit tot dan toe uitsluitend als herdershond gebruikte ras in de tentoonstellingsring.

De pups worden zwart-wit geboren en verkleuren met 6-9 maanden naar grijs, om met 2 jaar de uiteindelijke kleur te verkrijgen. De aftekening speelt slechts een ondergeschikte rol. Het fokken van Bobtails met witte hoofden heeft tot gevolg, dat witte vlekken in het grijze haar op het lichaam voorkomen, hetgeen tot gevlekte en gestreepte exemplaren kan leiden, die soms ook gezichts- en gehoorstoornissen kunnen vertonen. Laat u door de modegril die om witte hoofden vraagt, niet beïnvloeden, let u er bij het kopen van een pup eerder op, dat hij op de rug en aan de zijden volkomen donker is. Witte vlekken in het lichaamshaar zijn ongewenst.

Niemand, die tegenover een Bobtail staat, en zich tracht voor te stellen, hoe zijn ogen er wel mogen uitzien, kan zich aan de betovering van dit zeer persoonlijke ras onttrekken. Hij heeft de bij honden zelden als raskenmerk voorkomende telgang, die door zijn beerachtige verschijning nog wordt benadrukt; zijn eigenaardige blaf is krakerig en dof. De Bobtail is een sterke hond, die een consequente opvoeding nodig heeft. Hij is zeer temperamentvol, w-eer dan normaal intelligent, waaks zonder scherp te zijn, maar onverbiddelijk als het er om gaat, huis en gezin tegen ongewenste indringers te' verdedigen. Alleen reeds zijn grote maat en zijn merkwaardig blaffen boezemen ontzag en zelfs onbehagen in bij een ieder die tracht het door een Bobtail bewoonde stuk grond te betreden.

Vanzelfsprekend heeft de Bobtail veel plaats nodig om zijn uitgesproken drang naar beweging te kunnen uitleven.

De Bobtail is in de laatste jaren helaas in de mode gekomen. Door tussenkomst van de handel zijn veel pups uit Engelse 'hondenfabrieken' naar het vasteland gekomen. Door leken worden veel te hoge prijzen voor minderwaardige pups betaald, alleen maar om een Bobtail te bemachtigen. Bobtails zijn heel vruchtbaar, 10-12 pups in een nest is geen uitzondering. Als noodzakelijk gevolg daarvan zijn de pups naar verhouding klein en stellen, om groot en sterk te worden, wat de voeding betreft zeer hoge eisen. Wie met het oog op hoeveelheid en winst fokt, moet op het voer sparen! Wat echter in de eerste weken werd verzuimd, kunt u met de beste wil niet meer inhalen. Een ziekelijke, zwak gebouwde Bobtail is echter wel het tegendeel van ras-typisch!

Helaas behoort ook de Bobtail tot de vele grote honderassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie. Bij de pup kan men dit nauwelijks constateren. Let u er daarom bij de koop op, dat, beide ouders geröntgend en liefst vrij van H.D. zijn. De waarschijnlijkheid, dat u dan gezonde pups verkrijgt is groter dan bij aangetaste of niet geröntgende ouderdieren. Het feit, dat bij de Bobtail H.D. voorkomt, moet u niet van koop weerhouden. Bij haast alle rassen van die maat komt H.D. voor, maar zij hebben daardoor geenszins aan populariteit ingeboet of aan waarde verloren. De koper moet echter weten, waarop hij attent dient te zijn. Vele verkopers lichten de geïnteresseerde niet in over hetgeen hem aan verzorging te wachten staat. Op het gevaar af, dat u na het lezen van deze regels geen Bobtail koopt en dat de fokkers boos op mij zijn, geloof ik dat ik het dit heerlijke ras verschuldigd ben, het mijne er toe bij te dragen om te verhinderen dat het in verkeerde handen raakt. Lees zorgvuldig de hoofdstukken over verzorging en opvoeding door, voordat u tot aankoop besluit. Zoek een Bobtail-bezitter op, vorm een eigen mening over datgene, wat u een Bobtail zult moeten bieden om een voor beiden gelukkig leven te kunnen leiden. Hebt u eerst eens een typische Bobtail leren kennen en gelooft u de verzorging van zijn vacht aan te kunnen, die overigens uiteindelijk een kwestie van routine is, dan is voor u de Bobtail de hond voor 't leven.