Reu of teef?

Een teef wordt twee maal per jaar loops. De eerste keer als zij 6-12 maanden is. De loopsheid duurt 3 weken; daarbij komt bloed uit de schede en de teef fikt zich veel. Ongeveer op de 11 de tot 14de dag van de loopsheid is zij dekrijp. Gedurende het gehele verloop van deze drie weken moet u de teef van reuen gescheiden houden, teneinde een ongewenste dekking te voorkomen. In speciaal-zaken zijn broekjes in alle maten verkrijgbaar, die het vuilmaken van de woning verhinderen; spray's verdoezelen de geur van de teef, zodat de aandacht van reuen niet wordt getrokken. Dank zij de wetenschap kan men de loopsheid met hormoon-injecties tegen gaan en ongewenste dekkingen uitsluiten. Daarenboven komt de door reuen veroorzaakte overlast minder voor, doordat nauwelijks nog honden los rondlopen. De teven van de langharige rassen ruien altijd ongeveer 4 maanden na de loopsheid of ongeveer 2 maanden na het werpen en zijn dan natuurlijk niet in goede conditie voor een tentoonstelling.

Wat hun aard betreft, zijn teven makkelijker op te voeden, prettiger in de omgang, minder vechtlustig en in het algemeen aanhankelijker dan reuen. Menigeen heeft uit vrees voor de complicaties de voorkeur gegeven aan een reu en daar nadien spijt van gehad, toen hij graag wilde gaan fokken. Reuen zijn van huis uit krachtiger en imposanter, vooral bij de langharige rassen. Zij verharen na ongeveer 1 jaar volkomen en krijgen in hun 3de of 4de levensjaar pas hun volledige reuen-vacht, en ruien daarna nog slechts in geringe mate in het voorjaar en in de herfst. Zij zijn in het algemeen zelfstandiger en agressiever ten opzichte van vreemde reuen en interesseren zich hartstochtelijk voor alle teven, hoewel de reuen van onze rassen minder geslachtsdrift kennen dan die van andere rassen. Mocht de verzoeking eens al te groot worden, dan kan het voorkomen, dat zij de aanhankelijkheid en de gehoorzaamheid vergeten, want reuen zijn het hele jaar tot dekken bereid. Bij de reu behoort het 'poot lichten'. Dat is geen onhebbelijkheid, maar het afpalen van het eigen gebied riet 'reukmerken', om andere honden op een afstand te houden. Dit kleine overblijfsel van zijn oerwezen moeten wij onze reu gunnen. In beginsel moet persoonlijke voorkeur, wellicht ook liefde op het eerste gezicht, het antwoord geven op de vraag reu of teef.