Parasieten

Iedere hond, al is hij nog zo goed verzorgd, heeft ooit in zijn leven wel eens wormen of ongedierte.

Wormen

Pups zijn bijzonder vatbaar voor wormen. Het meest komen spoelwormen voor, soms ook lint-, zweep- en haakwormen. Spoelwormen kan men in uitwerpselen en braaksel vinden, delen van de lintworm in uitwerpselen, haakwormen uitsluitend onder de microscoop. Men moet niet denken, dat de hond geen wormen heeft omdat men deze niet ziet.

Volwassen honden hebben minder last van wormen. Dof haar ondanks de beste voeding wijst dikwijls op ongenode gasten.

Eénmaal in het jaar moet de hond een wormkuur krijgen, tot hij 3 jaar oud is. Het beste raadpleegt men een dierenarts om de gewenste wormkuur voor te schrijven. De dierenarts kan door een onderzoek van de ontlasting vaststellen òf en zo ja welke wormen aanwezig zijn en aan de hand daarvan de behandeling bepalen.

Ongedierte

In de zomer hebben honden veelal last van teken, vlooien en mijten; luis komt betrekkelijk zelden voor. Bij langharige honden kan ongedierte hoogst onaangenaam zijn. Er bestaan halsbanden die de hond extra worden omgedaan en het ongedierte gedurende ongeveer drie maanden daadwerkelijk bestrijden. Sommige van de oudere merken moeten tegen vocht worden beschermd, niet iedere hond reageert daarop neutraal. In de handel zijn bovendien vele goede middelen verkrijgbaar tegen ongedierte bij de hond. Ook de ligplaats van de hond en zijn borstel moeten steeds worden schoongemaakt en behandeld. Vlooieneieren ontwikkelen zich opeenvolgend, zodat een grondige en langdurige behandeling vereist is om alle generaties te verdelgen. Ook hier is de vlooienhalsband ideaal.

Teken verwijdert men door ze met een druppel olie te verstikken, zodat men ze makkelijk uit de huid kan draaien. Nooit mag men ze zó uittrekken, dat de kop in de huid blijft steken, daar hij dan lelijke etterende ontstekingen veroorzaakt. Heeft men de slag eenmaal te pakken (men grijpt met de nagel van de duim het insekt zo dicht mogelijk bij de huid, drukt er stevig met de wijsvinger tegen en rukt met een draaibeweging het insekt uit de huid) dan kan men ook zonder hulpmiddel teken feilloos verwijderen. Uitgetrokken teken moeten vernietigd worden, daar zij anders terstond een nieuw slachtoffer zoeken.
 

Er bestaat een groot aantal mijten: meestal zijn zij slechts onder de microscoop te zien. Zij zitten in het oor en in de huid en veroorzaken onduldbare jeuk en zelfs bloedige eczemen. Hier helpt alleen een speciale behandeling door de dierenarts.